Naselje Banatsko Karađorđevo nastalo je nakon Prvog svetskog rata na mestu majura Pal, na nekadašnjem imanju porodice Čekonjić. Već pre osnivanja sela postojalo je tamo železničko stajalište, sa stražarnicom, pomoćnim objektom, bunarom, pećnicom i baštom. Stražarnica je bila veoma jednostavna, dimenzije osnove iznosile su 5,64 x 7,00 metara, a unutrašnja visina 2,60 metara. U podrumu su se nalazile tri prostorije, isto tako i u prizemlju, gde je bila kuhinja, soba i kancelarija.
Pretpostavlja se da ova stanica nije zadovoljavala potrebe saoraćaja, zato je posle Prvog svetskog rata izgrađen novi prijemni objekat na ovom stajalištu. Na situacionom planu, koji je izrađen 1955. godine, prilikom elektrifikacije železničke stanice prikazane su tri zgrade na stajalištu, prijemna zgrada u obliku slova L i dve manje građevine. Sačuvan je i šematski prikaz prijemne zgrade, bez kota, ali sa naznačenim namenama pojedinih prostorija. Tu se nalazila kancelarija, čekaonica, soba, kuhinja, kao i magacin, koji je bio u sklopu objekta. Sem ovog magacina, ostale prostorije bile su iste namene, kao što je to bio slučaj kod železničkih objekata pre Prvog svetskog rata.[1]
Na situacionom planu iz 1955. godine nije ucrtan veliki magacin od opeke, koji je bio izgrađen verovatno krajem 1950-ih godina, a sačuvan je do danas. Jedna građevina je obnovljena i iskorišćena, dok druga čeka bolja vremena.
[1] Arhiv Vojvodine, F 289 Pokrajinska komisija za reviziju građevinskih projekata, 1387/55. Elektrifikacija železničke stanice – Banatsko Karađorđevo.
