Prethodni događaji
Mreža vicinalne železnice izgrađena je za 30 godina, na osnovu člana 30. Zakona o železnicama iz 1880. godine. Izgradnja ovih sporednih linija je bila od velikog značaja kako za transport ljudi, tako i za prevoz robe. Na ovaj način su mnoga do tada potpuno izolovana sela integrisana u krvotok Austro-Ugarske monarhije, što je generisalo njihov privredni razvoj. „Izgradnja železničke mreže tokom XIX veka na ovom močvarnom, skoro neprohodnom području, gde je uvek postojala velika opasnost od poplava, bila je sastavni deo jedne smišljene strategije.”
Vicinalna železnica je nastala kao dopuna već postojeće mreže i služila je prevashodno da bi se zadovoljile lokalne potrebe, što se pozitivno odrazilo na kvalitet svakodnevnog života stanovništva. U nekadašnjoj Ugarskoj Banat je raspolagao najgušćom mrežom železničkog saobraćaja lokalnog karaktera.
Akcionarsko društvo Torontalske vicinalne železnice u čijem vlasništvu je bila i linija Veliki Bečkerek-Žombolj, osnovano je 1885. godine. Pripadalo je upravnoj jedinici Mađarske državne železnice, čije je sedište prvo bilo u Segedinu, a potom u Temišvaru. U njegovom rukovodstvu su bili najuticajniji ljudi, u velikom broju plemići Torontalske županije, kao i poznati stručnjaci železničkog saobraćaja. Prema godišnjem izveštaju iz 1892. godine, Akcionarsko društvo je imalo osnovne i prioritetne akcije. Najveći deo osnovnih akcija je pripadao stanovništvu Torontalske županije i Ministarstvu trgovine, ali su ovakve akcije posedovale i opštine preko čije teritorije je prolazila pruga, kao i pojedini plemići županije. Prioritetne akcije su bile u vlasništvu stanovništva Torontalske županije i Društvenog rezervnog fonda.
Do završetka Prvog svetskog rata Torontalskim vicinalnim železnicama su pripadale sledeće linije: uskotračna pruga Veliki Bečkerek-Žombolj, linija Veliki Bečkerek-Pardanj (Međa)-Žombolj, linija Sečanj-Vršac, linija Sečanj-Alibunar, linija Šandorudvar (Veliki Bečkerek)-Pančevo, linija Samoš-Antalfalva (Kovačica). Ukupna dužina svih ovih linija je tada iznosila 347,511 kilometara, a dozvola za njihovo funkcionisanje bi istekla tek 1987. godine. Međutim, nakon Trijanonskog sporazuma (1920) linije Torontalske vicinalne železnice delom su pripale Kraljevini Srba, Hrvata i Slovenaca (299.903 kilometara), a delom Kraljevini Rumuniji (47.608 kilometara).